Vandaag ben ik spontaan
Vlieg als vanzelfsprekend naar de maan
Zuig daar de laatste zuurstof weg
en bekijk de aardbol op een afstand
Tussen duim en vingers houd ik haar in mijn hand
Ik zie de draaiing
Mijn verdraaiing van de werkelijkheid
De mens, de mensenmassa
krioelt onder mijn voeten door
Ogen, handen, armen, benen
Voorzichtig anders trap ik op iemands tenen
Raak ik langzaam in de wir
war van straten verloren
en vraag me af: wie is het kaf, wie is het koren?
+++++++
place of inspiration: Rembrandtplein, Amsterdam
illwriteuapoem 