Dat is het dan
Thé Lau gaat dood
Het was één van mijn eerste cassette bandjes
Nederlandstalig, mijn broer, mijn held
Snapte het niet, samen deelden we de liefde
Voor Nirvana, Pearl Jam, Jimi Hendrix
Gitaar helden, zoals hij ook gitaar speelde
Terwijl de kat zijn klauwen in zijn been jaste
Omdat zijn Marshall buizen teveel geluid produceerden
Maar ik, ik hield van Thé
Ik hield van die schurende stem
En die Nederlandse teksten, die Nederlandse rock
Ze sleepten me door mijn eigen puberale verlangens
Naar normaal zijn, zoals elke adolescent de weg kwijt raakt
In de afslag die je tussen kind en volwassen zijn moet nemen
‘Open, open, open moet het zijn’
Alles om mijn heen was open
Maar voelde gesloten
‘Iedereen is van de wereld’
Maar waarom was ik in die wereld alleen?
‘Dit is voor de misfits die je her en der ziet staan’
Dus ik luisterde, ik zong en bad
En tikte liefdevol mee met de overgangen van ‘open’ naar ‘zuster’
‘Dus de klok tikt, tikt mijn uren weg’
En ik dreef weg op de muziek
Wachtend op mijn eigen vertrek naar de wereld
Van verder dan de dijk met groene weiden
Waar iedereen van de wereld was
Waar de stem van Thé
‘ik voel de warmte van je blik
In ons kleine koninkrijk
Onder aan de dijk’
Mij zou brengen naar
Waar ik wilde wezen
Waar ik wilde zijn
Bedankt Thé, het is me gelukt
‘het zit erin, het komt eraan’
‘het wil niet wachten, het wil bestaan’
++++++++
person of inspiration: ik heb het grijs gedraaid, ‘Open’ van The Scene, een zanger voor mij toen, nu vooral een geweldig dichter, woordkunstenaar, taal liefhebber, waar ik toen en nu inpiratie uit zal blijven halen
place of inspiration: gewoon thuis op de bank, en elk ander plekje op deze aardkloot waar ik opnieuw naar zijn muziek luister of teksten van hem lees
illwriteuapoem 