illwriteuapoem

Elke dag zet je een stap dichterbij

Je wacht ongeduldig

Rent onderzoekend vooruit

Je wilt het weten

Je zult het weten

Je mag het weten

Toch?

Soms mag je vragen

Soms ook niet

Soms zeggen ze ‘ja’

Soms zeggen ze ‘nee’

Vaak zeggen ze ‘dat weet ik niet’

En jij vraagt

Waarom?

Weer wordt jouw geduld beproefd

Hoe kan het

Dat zij het niet weten

Dat zij niet àlles weten

Dat jij het niet màg weten

Zoek het zelf verder maar uit

Alleen hoe?

Dan dat éne moment

Alle signalen gemist

Alle vragen onderzocht

je bent alwetend onwetend

net als ieder ander mens

maar zonder antwoorden

die jij jezelf had beloofd

++++++

Person of inspiration: Receiving an unexpected letter while walking in the park from a girl named Sofie with a question we all have: when did we become adults?

Place of inspiration: Westerpark, Amsterdam

Ooit als ik de planten van mijn voorvaderen geen water meer geef

Zie ik een boom met mijn wortels diep verankerd

Ooit als ik mijn oma weer vraag terug te komen

Net als de tijd dat ik kleiner dan klein was

En zij groter dan groot

Toen ik nog niet nadacht over morgen

Zelfs voordat ik jouw naam kon uitspreken

En enkel droomde van eindeloze liefde

Droomde van samen zijn, van eindeloze leugens, van eindeloos missen

Zag ik onze bladeren al vallen

Zonder einde, zonder reden, zonder verwachting

Ooit als ik nergens meer heen vlieg

Ooit als ik niet meer droom over dromen die geen dromen zijn

En enkel droom over de dag dat ik dit allemaal vergeet

Toen, ja toen, stapte ik op de trein naar Parijs

En vond ik jou