illwriteuapoem

Dankzij haar waait een boom met alle winden mee
Dankzij haar begint een bries, die eindigt in storm
Dankzij haar krijgt de herfst de kleur van hete thee
Dankzij haar heeft het bos zijn waarachtige vorm

Haar technieken zijn meesterlijk en gracieus
Oog in oog met de deze bron van esthetiek
adem ik nog dieper in door mijn kromme neus
Voel de zuurstof high en word nimmer meer echt ziek

Maar waarom voel ik nu ondraagbaar hartezeer
Háár blad reflecteert mijn onvoorstelbare pijn
Wuift naar mij, meelijwekkend en ergerlijk traag

Ik blijf achter met loze verlangens naar meer
Oh, liefde, oh moeder waar zou zij nu toch zijn
mijn gecertificeerde bladchoreograaf?

+++++++

persons of inspiration: Bomen tot leven wekken, de magie van echt vermaak, dank jullie wel At World’s End voor jullie formidabel museum (en helaas niet meer te bezichtigen voor degenen die nu nieuwsgierig zijn, maar hopelijk gaan ze in reprise?)

place of inspiration: Museum Revise, Into the great wide open, Vlieland

Trappend ga je over straat

Rug recht, fiets vooruit

Vind jij jouw weg

In het laaglandse leven

Ooit begonnen in Casablanca

Versmolten met liefde uit Agadir

Thuis was daar, in de zon, achter de berg

Op het zand, aan het strand

Dromen van een groener land

Waar de toekomst dichterbij is

Voor de nieuwe generatie

Drie zonen uit liefdevolle verbintenis

Elk met een eigen talent

Van rekenen tot Franse taal

Voor hen is thuis is nu hier, in de regen

Op het zand, aan het strand

Misschien zal de één studeren

Dichtbij de Champs Elysée

De ander uitvinden

Hoe we langer zullen leven

Het goud aan hun voeten

Is al bijna uit het zand gezeefd

Ze hoeven het alleen maar

op te rapen als dankbaar gebaar

Voor het uitkomen van de droom

tussen Casablanca en Agadir

Van een leven in de woestijn

naar een leven, in de stralende regen, hier

Person of inspiration: Een Nederlands gezin met Marokkaanse roots was op weg naar vakantie, 2 lieve ouders en 3 prachtige zonen die met mij graag hun stroopwafels en chocolade deelden

Place of inspiration: Vlucht Amsterdam – Lissabon

Pakman!
Dat klinkt zo lekker
Zegt veel over wat hij allemaal niet kan
In driedelig kobalt blauw
hangen in een goot
mijmeren over de dood
Zonder enig doel overgeven
aan het moment
Zwerven over straat
eindbestemming onbekend

Pakman!
Het moet gezegd worden
Kleedt zich beter dan de gemiddelde vent
In driedelig gestreept bruin
straalt hij uit: ik weet
meer dan elke andere proleet
Is dit de essentie van zijn wezen
op dit moment
Of enkel een dekmantel
voor een anarchistisch leven?

Pakman!
Rolt makkelijk over de tong
Kiest woorden met zorg uit
In driedelig geblokt groen
observeert hij met stuurse blik
de telefoon, het raam, maar niet wie tegenover zit
Of is dit enkel schone schijn
van het moment
En vraagt hij zich vertwijfeld af
Waarom? waarom! Moeten anderen zo onverzorgd zijn

++++++

Person of inspiration: Zo af en toe deel je een perron, een trein, of het ontsleutelen van een fiets, maar hij valt altijd op, met gepoetste moccasins en een mooi pak. Wie hij verder echt is? Geen idee, maar bedankt voor de inspiratie!

Place of inspiration: traject Amsterdam Sloterdijk – Den Haag

Dat is het dan
Thé Lau gaat dood

Het was één van mijn eerste cassette bandjes
Nederlandstalig, mijn broer, mijn held
Snapte het niet, samen deelden we de liefde
Voor Nirvana, Pearl Jam, Jimi Hendrix
Gitaar helden, zoals hij ook gitaar speelde
Terwijl de kat zijn klauwen in zijn been jaste
Omdat zijn Marshall buizen teveel geluid produceerden

Maar ik, ik hield van Thé
Ik hield van die schurende stem
En die Nederlandse teksten, die Nederlandse rock
Ze sleepten me door mijn eigen puberale verlangens
Naar normaal zijn, zoals elke adolescent de weg kwijt raakt
In de afslag die je tussen kind en volwassen zijn moet nemen

‘Open, open, open moet het zijn’
Alles om mijn heen was open
Maar voelde gesloten
‘Iedereen is van de wereld’
Maar waarom was ik in die wereld alleen?
‘Dit is voor de misfits die je her en der ziet staan’
Dus ik luisterde, ik zong en bad
En tikte liefdevol mee met de overgangen van ‘open’ naar ‘zuster’
‘Dus de klok tikt, tikt mijn uren weg’
En ik dreef weg op de muziek

Wachtend op mijn eigen vertrek naar de wereld
Van verder dan de dijk met groene weiden
Waar iedereen van de wereld was
Waar de stem van Thé
‘ik voel de warmte van je blik
In ons kleine koninkrijk
Onder aan de dijk’
Mij zou brengen naar
Waar ik wilde wezen
Waar ik wilde zijn

Bedankt Thé, het is me gelukt
‘het zit erin, het komt eraan’
‘het wil niet wachten, het wil bestaan’

++++++++

person of inspiration: ik heb het grijs gedraaid, ‘Open’ van The Scene, een zanger voor mij toen, nu vooral een geweldig dichter, woordkunstenaar, taal liefhebber, waar ik toen en nu inpiratie uit zal blijven halen

place of inspiration: gewoon thuis op de bank, en elk ander plekje op deze aardkloot waar ik opnieuw naar zijn muziek luister of teksten van hem lees

I see flip flop fashion
In a country hot and humid
Toes carefully maintained
With or without polish

I see tanakha cheeks
In a country full of mystery
Secrets of people never heard off
With or without a voice

I see women and men in this room
In a country kind and gentle
Speaking up for those
With or without power

I see flip flop fashion
In a country full of history
Or is it her story?
With or without golden feet

+++++++
Person of inspiration: The Lady as she is called in Myanmar is an inspiration for many, but there are more woman like the Lady, that equally deserve her respect. This was written for one of these woman.

Place of inspiration: Yangon, Myanmar

It always happens on the first day
the gift of no expectation, no experience

to let the rain fall in advance
or the sunshine raise your spirit

it’s the flow of gentle events unfolding
the cat in the chair, curling up to play

the sea engulfing your body with the taste of dried salt
or the music read by the poet

giving back the rhythm and rhyme of life
in all its imperfection

++++++++

Place of inspiration: Maputo is just one of those places where you need to stare at the moon once, or twice or maybe even more

St Valentine had nothing to do with it
He simply sat and observed
Appointed to share a little more love
Also in lives of the lost and deterred

The plane went up again
After the third stop she lost her hair
Endless was this journey
Of being lost and flown to somewhere
Feeling bold, but going nowhere

St Valentine sighed a little deeper
He couldn’t see and ignore
Did they know what life had in store
What if they fought their inner wars?

Telling her tale to a total stranger
Sharing a similar and different boat
One’s dream, was another’s nightmare
Chasing the past like a winding road
Showing choices, without fruits to bare

St Valentine’s breath flew along the plane
He cared and offered his ear
Understood the precipice perceived
Wishing to coax away the fear

On the next landing
She would be with her family envisioned
Cared for and loved
Surrounded by her most precious’ decisions
Opening the road, to be fearless once again

Over and over again,
and again,
and again,
and again.

++++++++++++++

Person of inspiration: Over a lifetime we make 100s maybe even 1000s of important decisions. Each in one way or another affecting our lives, sometimes for the good, sometimes for worse. Making sense of this path sometimes leads us to doubt and feel stuck, but the only thing we can do in my experience is look at what we have now and accept and appreciate what is there. And I hope that this poem maybe gives a Swedish – Canadian development worker a little nudge in that direction again.

Place of inspiration: a flight from Abuja to Lome, with a stop over in Cotenou on Valentine’s day

This was not possible
I followed his gaze
Not so long ago
Leaning into his shoulder
Us, here, together
Touching the crease of his neck
Discussing, caressing, kissing
My hands
Even to be here
Playing with his fingers
It would not have been possible
Giving a small nudge with my nose
People would have betrayed us
Putting my head on his chest
Loathed us
Listen to its beating
Beat us
Connecting my own breath to his
Even charge us with a crime neither of us committed
Feeling even closer into him

I looked at the wall
Saw his picture with Madiba
Both smiling

Silence was a rule
Soft steps
Hallways without movement
Only shadows swiftly moving
from one shelf to another
Picking, choosing
Considering
The elements of paper
Dust lining the archives
of knowledge and curiosity
A brief blow on a cover
Folding open, slipping through
The scent of black ink
and letters waiting
Unlocking words
The perfect formulation
of a sentence

Quickly, a whisper
on the other side of the shelf
A mother, a child
teaching ways
to stop jumping
from excitement for all which is on offer

Another cover tickles imagination
Reaching out again
The fragrance of promise and anticipation
A choice is made
Eyes light up
Movement to the right
A drop
A thump
Pages spread
Dust sparkles on top of desecration
a pile can never be too high
a sigh, kneeling
Bending over, lending a hand
Eyes meet
Locking into
the perfect space
Sharing of mystery

++++++++++

persons of inspiration: people sitting to my left and right conversing softly in a place where silence used to be a rule, but now can be filled with interaction. There will probably be a second poem soon of the modern library.
place of inspiration: OBA, Amsterdam, it has to be my favourite